Այս պահին, երբ բոլոր մտահոգ ուժերը և քաղաքացիները կոչ են անում ուշադրություն դարձնել Բաքվի գազանություններին՝ մերձիշխանական էս ոչնչության հայտարարությունը բառի ամենաուղիղ իմաստով քարոզչական նվեր է՝ հայ ռազմագերիներին դժոխային պայմաններում պահող Բաքվի ռեժիմին։

Թրափը խելագար չի, անգրագետ դուրսպրծուկ չի, ինքնասիրահարված, մառազմատիկ ծերուկ չի: Թրամփը կենաց-մահու կռիվ է սկսել հանուն ԱՄՆ-ի ինքնիշխանության: Հանուն նրա, որ ԱՄՆ-ը դուրս բերվի Մեծ Բրիտանիայի և այսպես կոչված Նոր անգլիական մասսոնական օթյակի վերահսկիչ և ուղղություն տվող ուժի տակից:

Մենք շարունակում ենք ապրել նիկոլական «ծուռ հայելիների» աշխարհում, որտեղ գոյություն ունեն միայն նրա մտասևեռումները, իսկ իրականությունն այլ բանի մասին է խոսում: Երբ Նիկոլն անընդհատ կրկնում է, թե ինքն «անհոգնել շարունակ կրկնելու է», դա հենց այնպես չի ասում, քանի որ ինքը հավատում է, որ ամեն ինչ հենց իր պատկերացումների ծիրում է:

Կարդում եմ՝ Թբիլիսիի քաղաքապետ Կախա Կալաձեին Զելենսկին զրկել է Ուկրաինայի միջազգային կարգի սպորտի վարպետի կոչումից: Կալաձեն կոչումը ստացել էր, երբ Կիևի «Դինամո»-ի կազմում երեք անգամ Ուկրաինայի գավաթ է նվաճել: Որոշումը, վստահաբար, մանր քաղաքական է, ո՛չ Կիևի «Դինամո»-ն, ո՛չ էլ Կալաձեն չդադարեցին չեմպիոն լինելուց:

Թրամփ-Զելենսկի հայտնի երկխոսությունը՝ «ով տակ մնաց, ով՝ վրա» այլ դիտանկյունից նայելիս, շատ ավելի կարևոր պատկեր է բացվում մեզ համար։ 1. Զելենսկին ուզում է այն, ինչը հնարավոր չէ տալ...

Թույլերի ամենաթույլ կողմը նրանց էմոցիաների ու կանխակալ կարծիքների իշխելն է իրենց գիտակցության վրա, որն էլ նրանց դարձնում է անիրատես և ստիպում է տեսնել միայն այն, ինչ ուզում են տեսնել:

Ամեն ինչ խոսում է այն վարկածի օգտին, որ ապագայում տարածաշրջանային տերության կարգավիճակի համար մրցակցությունը լինելու է մի կողմից Թուրքիայի և Իսրայելի, իսկ մյուս կողմից` Իրանի և Ռուսաստանի միջև։

Էսօր գրողների միջազգային օրն ա։ Էն ժամանակներում, որտեղից ես գալիս եմ, գրող լինելու համար գրող լինելը բավական չէր։ Քեզ պետք ա պետությունը ճանաչեր, գրողի կարգավիճակ տար, աշխատանքի ընդուներ գրողների միությունում, հրատարակեր քո գրքերը, վաճառեր գրախանութներում։ Գրողն իր խոսքն ընթերցողին հասցնելու ուրիշ ոչ մի ճանապարհ չուներ. էն ժամանակ ոչ համացանց կար, ոչ Ֆեյսբուք, ոչ առցանց գրական հանդեսներ, իսկ սեփական միջոցներով քո գրածը տարածելը պատժվում էր, ու դու ոչ թե գրող էիր լինում, այլ այլախոհ։ Տպագիր խոսքը պիտի պետական կնիք ունենար։

Այս պահին, տրանսպորտի դեմ թանկացման բոյկոտ, դասական իմաստով, չկա: Կան չվճարողներ: Միգուցե վերջիններս շատ են, սակայն նրանք «բոյկոտ» անվանմամբ ակցիայի մասնակից չեն: Այդ «շատերից» մի մասը վալիդատորին հպում է բլոկավորված, անգումար քարտ կամ արդեն օգտագործված QR-տոմս և, ստանալով մերժում, զարմացած հայացքով նայում է վարորդին ու առաջ շարժվում: Մյուս մասը տրանսպորտ է նստում հետևի դռնից և, խառնվելով այլ ուղևորներին, «մոռանում» վճարել: Շատ քիչ են այն ուղևորները, որոնք գլուխները բարձր, առանց վճարելու անցնում են վարորդի և վալիդատորի կողքով: Փառք Աստծո, որ այդպիսինները դեռ կան: Ինչևէ ...

«Ապրելու երկիր» կուսակցության նախագահ Մանե Թանդիլյանն Ազատության հրապարակում հացադուլ է սկսել՝ որպես խնդրանք Արցախի նախկին պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանին՝ «դադարեցնելու իր կյանքի համար անդառնալի սպառնալիք հանդիսացող այս հացադուլը»։